Postanowienia na rok 2018 - 4 metody na skuteczną metamorfozę

Błąd jaki przede wszystkim popełniamy polega na tym, że podczas tworzenia i realizacji postanowień skupiamy się na nowych zachowaniach takich jak: nauczę się języka angielskiego, będę uprawiał sport, rzucę palenie, będę mniej jadł. A to powoduje, że bardzo ortodoksyjnie lub „zero-jedynkowo” podchodzę do zmiany siebie. W konsekwencji, nie mówię po angielsku, nie uprawiam sportu, palę i obżeram się bez opamiętania. A gdyby chwilę się zastanowić i pomyśleć dlaczego to jest dla mnie ważne? A przede wszystkim: Kim będę jak już wypełnię swoje postanowienie?. Fundament, który może być podstawą do Twojej zmiany jest ukryty w Twojej tożsamości. Zamiast mówić będę uprawiać sport może warto aby zadeklarować sobie, że będę wysportowany a następnie zastanowić się po czym to rozpoznam lub co będzie dla mnie dowodem sportowej tożsamości. Warto aby stworzyć sobie listę wskaźników takich jak: będę prowadził zdrowszy styl życia, będę więcej spacerował, kupie sobie krokomierz i będę robił 10 tys kroków dziennie, będę chodzić po schodach, będę chodził z żoną na regularne spacery - nordicwalking, będę biegać dwa razy w tygodniu, będę ćwiczył z dziećmi o poranku, kupię sobie strój sportowy, kupie karnet na basen, będę pił wodę zamiast kawy itd. Wyższość tej metody polega na tym, że tworzymy wiele czynników pozwalających nam osiągnąć lepszą jakość życia a mała porażka nie spowoduje lawinowego zażegnania Noworocznej deklaracji. Co więcej działamy bezpośrednio na własną osobowość, która jest konsekwencją wielu działań i sposobu bycia.

Odnosząc się jednocześnie do potencjalnych porażek należy pamietać, że są one dowodem, że uczestniczymy w realnej zmianie a porażka jest okazją do chwilowej przerwy, która jest nam również potrzebna. Warto wtedy zastosować się do metody Marilee Adams, która w książce „Myślenie pytaniami” wskazuje konkretne pytania, które pozwalają nam się przestawiać i nawracać na drogę zmiany po zaistaniałej porażce: Co się stało? Czego się o sobie dowiedziałem - nauczyłem? Czego tak naprawdę chcę? Co najlepiej teraz mogę zrobić? Co zrobię? Porażka staje się chwilową przerwą w podróży, która jest doskonałą okazją do uczenia się siebie, o sobie. A samo chwilowe zaniedbanie staje się taktyką, którą stosują sportowcy - biegacze i nazywają to interwałem. Kiedy chcesz zacząć biegać dłuższe dystanse to dzielisz je na mniejsze etapy, część z nich biegniesz szybciej, aby pokonać ustalony dystans a część biegniesz wolniej aby odpocząć, w konsekwencji uzyskujesz upragniony cel.

Co więcej wszelkie tendencje powracania do starych nawyków mogą paradoksalnie być dla nas bardzo dobre i świadczyć o potrzebie balansu utrzymania siebie w rozwoju. Jak pisze Barry Johnson w swojej książce „Zarządzanie Polaryzacją” nową rzeczywistość, nasze zmiany, warto naturalnie polaryzować tak jak to odbywa się z naszym oddychaniem. Aby oddychać potrzebujemy wdychać i wydychać. Nie da się oddychać na samym wdechu lub samym wydechu. Tak samo ze zmianą. Nie jesteśmy w stanie przeistoczyć się w inną osobę z Jasia Fasoli w Alberta Einsteina. Rozwój siebie to stały proces kreowania siebie, ewaluowania siebie. Model Zarządzania Polaryzacją polegają na ewaluowaniu sobą i balansowania nowego ze starym. Możemy być tym kim jesteśmy mocno skupionymi na pracy i obowiązkach i jednocześnie być osobami wysportowanymi, czyli tym kim pragniemy lub powinniśmy. Klucz to umiejętność przeistaczania się z każdej roli z osoby poświęcającej się pracy na osobę poświęcającą się swojej „tężyźnie” sportowej. Wszelkie ortodoksyjne fokusowanie się na jednej z tych dwóch rzeczy nigdy nie będzie dla nas pozytywne. Klucz jak mówi Regina Brett w książce „Kochaj” zachęca do tego aby „łączyć” czyli być osobą poświęcającą się pracy i jednocześnie osobą wysportowaną. Zbytnie fokusowanie się na pracy powoduje pracoholizm, a zbytnie poświęcanie się aktywności sportowej również nie wróży nic dobrego i kończy się uzależnieniami od endorfin, które wypracowuje tylko przy pomocy aktywności fizycznej.

Kolejny bardzo ważny element, który wpływa na skuteczność naszego rozwoju, zmiany i radzenia z postanowieniami to świadoma umiejętność wywoływania w sobie wspomnianego „pierwiastka szczęścia” endorfin, szczególnie z rożnych źródeł. Możemy to uzyskać min. poprzez skupianie się na pozytywach z zaistniałej zmiany, doceniania postępów. Przyłapuj się na czerpaniu małych sukcesów. Również w ewentualnym przerwaniu działań lub nawet zaprzestaniu realizacji postanowienia dostrzegaj korzyści bo na pewno takie są. Kiedy postanawiasz biegać co drugi dzień a trafia się Tobie 3 dni przerwy wyjaśnij sobie co dzięki temu innego zyskałeś, czego nie straciłeś. Dostrzeż, że przerwa pozwoliła Tobie zregenerować mięśnie i rozpocznij po prostu od nowa. Gdy postanawiasz nie jeść słodyczy a tu się trafi impreza z ciastami. Zauważ, że dzięki temu przypomniałeś sobie jak smakuje dobre ciasto. Doceń siebie za spontaniczność i dobrą zabawę w towarzystwie. Organizatorom może być miło, że jesteś i Tobie zasmakowało. Brak informacji zwrotnej od Ciebie mogło by być „gorzką pigułką” dla nich. Co więcej organizm mógł się dzięki temu pożywić dawką cukru i na chwilę doładować. Impreza minęła wracasz do swojej diety bezcukrowej i zaczynasz od nowa z nową siłą. 

Mamy tendecję do postanawiania sobie wszelkich czynności lub tworzenie wielu zakazów, które powinny uczynić nas szczęśliwszymi. Tak pewnie by było, gdyby nie fakt, że deklarowana zmiana tworzona jest na poziomie czynności, działań i oczekiwanej aktywności bez zmiany czegoś ważniejszego czyli sposobu myślenia o sobie, o innych, o świecie. Zachęcam, wyjątkowo w roku 2018 zmienić swoje podejście do postanowień i przede wszystkim wprowadzić deklaracje myśli o sobie. Przykładowo „Będę częściej myślał pozytywnie” tzn. kiedy zacznę się deprecjonować i udowadniać jaki to ja beznadziejny jestem, przerwę mój negatywny wywód i zacznę myśleć o dotychczasowych sukcesach. Tutaj warto mieć, kilka odnośników, które będę aktywował właśnie w chwili słabości. Regina Brett w książce „Kochaj” wspomina o słoiku szczęścia, do którego wrzucam krotko opisane chwile szczęścia i osobistego zachwytu, do którego szczególnie sięgam kiedy przechodzę trudniejszy czas. To jest jeden z wielu przykładów ale to co jest najważniejsze, to fakt że nawyki zmieniam przez zmianę myślenia. Ktoś kiedyś powiedział jeśli wydaje Ci się, że masz problem to może problem jest w tym, że źle Ci się wydaje. Zmieniając myślenie zmieniam postrzeganie a problem, może stać się dla mnie okazją. W filmie Bodygard Zawodowiec Samuel Jackson, który się wcielił w rolę seryjnego mordercę, którego jeszcze nikt i nic nie zniszczyło zwykł mówić, „że jak życie daje Ci cytrynę, dokup wódkę i idź na imprezę”. A to może oznaczać, że jak trafia się Tobie okazja przerwania w postanowieniach to zrób sobie przerwę i wykorzystaj ją naprawdę dobrze, szczególnie na nowym myśleniu o sobie i rozwoju siebie. 

 Autor: Wojciech Grzybowski